رازهای جالبی که از ماچو پیچو نمی دانید - وبلاگ ورزشی چلسی

به گزارش وبلاگ ورزشی چلسی، ماچو پیچو، شهری است که بدون استفاده از هر نوع ملات و ابزار فلزی ساخته است و با اینکه روی گسل زلزله واقع شده است، اما تا به امروز هیچ اتفاقی برایش نیفتاده است.

ماچو پیچو شهری معمولی نبوده است و از آن برای گذران اوقات فراغت بزرگان اینکا استفاده می شد. این محوطه باستانی از یک قصر بزرگ، چندین معبد که در اطراف حیاط قصر برای خدایان اینکا ساخته شده و حدود 150 خانه برای خدمت گذاران، تشکیل شده است. تخمین زده می گردد که حداکثر 750 نفر قادر به سکونت هم زمان در این شهر که در حدود 5 کیلومتر مربع وسعت دارد، بوده اند.

بقایای ماچو پیچو در کوه آند واقع شده است و همچنان اسرار امپراتوری اینکا را برملا می نماید. درحالی که این محوطه باستان شناسی هر سال گردشگران زیادی را به کشور پرو می کشاند، اما این محل شگفت انگیز هنوز هم اسراری را در لایه های تاریخی خود پنهان نگه داشته است که بازدیدنمایندگان از آن بی خبر هستند. با ما همراه باشید تا تعدادی از این اسرار را با شما در میان بگذاریم.

ماچو پیچو، شهر گمشده اینکا نبوده است

زمانی که هیرام بینگام کاوشگر در سال 1911 با ماچو پیچو روبرو شد، او در پی شهر دیگری به نام ویلکابامبا (Vilcabamba) بود. اینجا یک شهر پنهانی برای اینکاها بود که از پس از ورود اسپانیایی ها در سال 1532 به آنجا پناه بردند و با گذشت زمان به شهر گمشده اینکاها معروف شد. بینگام بیشتر عمر خود را برای اثبات این قضیه که ماچو پیچو و ویلکابامبا یکی هستند، صرف کرد (تئوری که غلط بودن آن تا بعد از مرگ وی معین نشد). در حال حاضر اعتقاد بر این است که ویلکابامبا واقعی در جنگلی در حدود 80 کیلومتری غرب ماچو پیچو واقع شده است. یک تحقیق نو شک و تردیدهایی نسبت به این واقعیت که این شهر فراموش شده بوده، مطرح نموده است. در واقع زمانی که بینگام به این محل رسید، سه خانواده کشاورز در اینجا زندگی می کردند.

ماچو پیچو، ضد زلزله ساخته شده است

بین سنگ های به کار رفته در ساختمان های زیبای سراسر امپراتوری اینکاها، هیچ ملاتی استفاده نشده است. این سنگ ها با چنان دقتی برش خورده و در هم چفت شده اند که یک کارت اعتباری را نمی توان از بین آن ها رد کرد. معماران اینکا از بسیاری از دیواره ها و تخته سنگ های موجود در محوطه برای ساخت قسمت های مختلف ماچوپیچو استفاده نموده اند. علاوه بر ویژگی های زیبایی شناختی آن ها، ویژگی های مهندسی فوق العاده ای نیز در این سازه ها به کار رفته است. کشور پرو و به خصوص منطقه ای که شهر ماچو پیچو در آن قرار دار از نظر زلزله، منطقه ای بی ثبات بوده و تا به حال بارها و بارها در آن زلزله رخ داده است. وقتی حادثه ای اتفاق می افتد، گفته می گردد که سنگ های ساختمان ها به پایکوبی درمی آیند و دوباره به جای خود برمی گردند. اگر چنین مهندسی در این ساختمان ها به کار نمی رفت قرن ها قبل تخریب می شدند.

بخش اعظمی از معماری اسرارآمیز ماچو پیچو در زیر زمین است

درحالیکه ماچو پیچو را به خاطر دیوارهای زیبایش می شناسند، پروژه های مهندسی آن نیز جلوتر از زمان خود بوده است. این موضوع به خصوص وقتی نمود بیشتری پیدا می نماید که بدانیم در این فرهنگ از هیچ نوع حیوان، ابزار آهنی یا چرخی استفاده نمی شد. با این حال ساخت و ساز این شهر به مقدار ای مبهم و گیج نماینده است که هیچ محققی تا به حال نتوانسته آن را حل نماید. این محوطه در فاصله بین دو قله کوه ساخته شد و با انتقال سنگ و خاک پیروز به ایجاد یک فضای نسبتا صاف شدند.

جالب است بدانید بخش اعظم شگفتی های معماری آن در زیر زمین واقع شده است و مهندس کنت رایت تخمین زده است که 60 درصد شبکه پی دیوارها و سیستم زه کشی در زیر تپه های طبقه ای قرار گرفته اند. کسانی که در طول فصل زمستان و بارندگی به این منطقه سفر نموده اند، به مقدار زیاد بارش های این منطقه اذعان دارند.

گردشگران می توانند جهت دامنه تا ماچو پیچو را با پای پیاده بفرایند

هزینه بلیت قطار از کوزکو می تواند حتی بیشتر از صد دلار باشد و هزینه ورودی از 47 تا 62 دلار متغیر است. سفر رفت و برگشت با اتوبوس به این شهر اسرارآمیز حدود 24 دلار می گردد. اما اگر از کمی ورزش گریزان نیستید می توانید این جهت را از دامنه کوه تا بالا و جهت برگشت را با پای پیاده انجام دهید. این جهت شیب دار، مناظری فوق العاده از ماچو پیچوی تاریخی پیشکش گردشگران می نمایند. این پیاده روی 90 دقیقه طول می کشد و به توان بدنی زیادی احتیاج دارد.

موزه ای در ماچو پیچو وجود دارد که هیچ کس از آن بازدید نمی نماید

با اینکه در اماکنی نظیر پارک های ملی، با یکسری علامت به بازدیدنمایندگان توضیحاتی داده می گردد، یکی از عجیب ترین اتفاقات ماچو پیچو این است که در این محوطه عملا هیچ اطلاعاتی به بازدیدنمایندگان ارائه نمی گردد. موزه مانوئل چاوز Museo de Sitio Manuel Chávez Ballón که ورودی آن 7 دلار است، شامل اسناد متعددی (به زبان انگلیسی و اسپانیایی) درباره نحوه و دلیل ساخت ماچو پیچو است و اینکه چرا اینکاها چنین موقعیت فوق العاده طبیعی را برای ساخت دژ خود انتخاب کردند. اما نکته جالب اینجاست که باید اول این موزه را پیدا کنید! موزه مذکور در انتهای یک جاده خاکی طولانی واقع شده است و بازدیدنمایندگان برای رفتن به آن باید 30 دقیقه از شهر Aguas Calientes پیاده روی نمایند.

بیش از یک قله برای صعود در این محل وجود دارد

خیلی پیشتر از سپیده صبح، بازدیدنمایندگان در بیرون ایستگاه اتوبوس Aguas Calientes صف می کشند به این امید که اولین نفری باشند که وارد این محوطه باستانی می شوند. اما چرا؟ زیرا فقط 400 نفر در روز اجازه صعود به کوه هوآینا پیچو را دارند (قله ای کوچک و سرسبز که به شکل شاخ کرگدن است و در پس زمینه بسیاری از عکس های ماچو پیچو دیده می گردد). با اینکه قله دیگری به نام کوه ماچو پیچو در مقابل آن واقع شده است، اما هیچ کس زحمت بالا رفتن از آن را به خود نمی دهد.

دو معبد مخفی در این محوطه باستانی وجود دارد

اگر شانس با شما یار بود و در میان 400 نفر بازدیدنماینده از هوآینا پیچو قرار داشتید، با یک تیر دو نشان بزنید و از گرفتن عکس غافل نشوید. در ادامه وقت بگذارید و با طی یک جهت هولناک به معبد ماه (Temple of the Moon) در انتهای یک طرف کوه هوآینا پیچو بروید. این معبد، یک آرامگاه تشریفاتی است که در یک غار ساخته شده و طرفین آن با آثار سنگی فوق العاده و طاقچه ها تزیین شده است و احتمالا در گذشته برای نگه داری از مومیایی های استفاده می شد.

معبد خورشید (Temple of the Sun) نیز زیر محوطه اصلی ماچو پیچو واقع شده است و همین موضوع باعث می گردد بسیاری از گردشگران آن را از یاد ببرند. این معبد مکانی مقدس بوده که احتمالا برای استفاده حداکثری از نور خورشید در طول ماه دسامبر و انقلاب زمستانی و به عنوان بخشی از مراسم زمستانی اینکاها به نام کاپاک ریمی Capac Raymi ساخته شده بود.

همچنان اسرار زیادی از ماچو پیچو کشف نشده است

اگر از ویرانه های مرکزی ماچو پیچو فاصله بگیرید، هر از گاهی شاهد یکسری جهت فرعی خواهید بود. این جهتها به کجا می فرایند؟ از آنجا که جنگل اطراف ماچو پیچو به سرعت رشد می نماید، احتمالا جهتها و خرابه های کشف نشده ای در این محوطه وجود دارد. برای اولین بار در سال 2011، چندین تراس برای استفاده مردم بازسازی شد.

در سال 2014، کاشف فرانسوی Thierry Jamin دری در ماچو پیچو پیدا کرد که به باور او می توانست تالار مقبره سلطنتی پاچاکوتی اینکا یوپانکی، حاکم سازنده ماچو پیچو باشد. هرچند، دولت پرو به او اجازه باز کردن این تالار را نداد چراکه احتمال بروز آسیب غیرقابل جبران به این مجموعه وجود داشت.

معماری ماچو پیچو از جهت یابی فوق العاده آن حکایت دارد

از زمانی که هیرام بینگام در سال 1911 به ماچو پیچو قدم گذاشت، بازدیدنمایندگان دریافته اند که چیدمان طبیعی سازه ها، به مقدار معماری خود ساختمان ها حائز اهمیت هستند. تحقیق اخیر نشان می دهد که مکان این محوطه و جهت گیری سازه های مهم آن به شدت تحت تاثیر موقعیت کوه های مقدس در نزدیکی آن بوده است.

در بخش مسکونی ماچو پیچو، قطعه سنگی موسوم به سنگ اینتیهواتانا وجود دارد که اطلاعات باارزشی درباره دانش نجوم و ستاره شناسی اینکاها در اختیار کارشناسان گذاشته است. شیوه کارکرد این سنگ که بر فراز ستونی واقع شده است به این ترتیب است که در ظهر روز 21 مارس (اعتدال بهاری) و 21 سپتامبر (اعتدال پاییزی) خورشید درست بر فراز ستون و روی سنگ اینتیهواتانا قرار می گرفته است، به طوری که سنگ و ستون هیچ سایه ای تشکیل نمی داده اند).

هدف اینکاها مخفی نگه داشتن ماچو پیچو بود

قوم اینکا دائما نگران بودند که اسپانیایی ها از وجود ماچو پیچو مطلع شوند و دست به غارت آن بزنند. حدودا 100 سال پس از ساخته شدن شهر، اینکاها هنگام ترک ماچو پیچو، جنگل را آتش زدند تا رشد مجدد درختان جهت به سمت بالای کوه را بپوشاند. این نقشه پیروزیت آمیز بود و اسپانیایی ها هیچ گاه ماچو پیچو را پیدا نکردند. این مکان برای همواره مخفی باقی ماند تا اینکه در سال 1911 هیرام بینگام پیروز به کشف آن شد.

ماچو پیچو احتمالا در انتهای یک جهت زیارتی بوده است

یک باستان شناس و ستاره شناس ایتالیایی اخیرا تئوری نوی ارائه نموده است که می گوید جهت سفر از کوزکو به ماچو پیچو احتمالا برای یک هدف تشریفاتی بوده است و سفر به ماچو پیچو محتمل است با سفر اولین اینکاها از دریاچه تیتیکاکا مرتبط باشد. اینکاها به جای اینکه جهت منطقی تری را از کنار رودخانه اوروبامبا طی نمایند، جهت غیرممکن و فوق العاده زیبای جهت اینکا (Inca Trail) را ساختند که گفته می گردد زائران را برای ورود به ماچو پیچو آماده می کرد. بخش نهایی این زیارتگاه، سنگ اینتیهواتانا در بالاترین نقطه خرابه های اصلی است.