روان پریشی فراگیرتر از دیابت
به گزارش وبلاگ ورزشی چلسی، روان پریشی یا سایکوز به معنای شرایط روانی غیرطبیعی است و اصطلاحی است که در روانپزشکی برای حالتی روانی به کار می رود که اغلب به صورت از دست دادن تماس با واقعیت توصیف می گردد
روان پریشی فراگیرتر از دیابت
روان پریشی یا سایکوز به معنای شرایط روانی غیرطبیعی است و اصطلاحی است که در روانپزشکی برای حالتی روانی به کار می رود که اغلب به صورت از دست دادن تماس با واقعیت توصیف می گردد. سایکوز به انواع جدی اختلالات روانی گفته می گردد که در طول آنها بیمار ممکن است دچار توهم و هذیان گردد. گاه افراد سایکوتیک اختلال شخصیت هم دارند. جنون یا سایکوز نوعی قطع ارتباط با واقعیت است که به طور مشخص شامل هذیان (عقاید نادرست درباره وقایع یا اشخاص) و توهم (تماشا یا شنیدن چیزهایی که وجود خارجی ندارند) می گردد. واژه سایکوز به معنی شرایط روانی غیرطبیعی است که حالت های مختلفی را دربرمی گیرد ولی اصلی ترین ویژگی آنها نوعی قطع ارتباط با واقعیت است. در این حالات، علاوه بر قطع ارتباط با واقعیات، اختلال در تفکر، درک و قضاوت هم بروز می نماید. زمانی که کسی دچار حالت روان پریشی گردد، روان پریش یا سایکوتیک نامیده می گردد. چنین بیماری معمولا از بیماری خود آگاهی ندارد و خود را سالم می داند و از درمان خودداری می نماید. در این نوع بیماری اغلب ضایعه مشخصی در مغز مشاهده نمی گردد.
روان پریشی را به دلیل تفاوت در آغاز و سیر بیماری، مدت بیماری و بهبود به چند گروه اصلی تقسیم می نمایند. روان پریشی ممکن است با بیماری های جسمی (مثلا در پی ضربه های مغزی، عفونت های شدید، مصرف مواد) یا بر اثر بیماری های روانی (مثلا اسکیزوفرنیا) همراه باشد. اگرچه روان پریشی ممکن است در هر گروه سنی دیده گردد، اما بیشتر در افراد جوان اتفاق می افتد. حدود سه تا پنج نفر از هر صد نفر حالاتی از روان پریشی را تجربه می نمایند که این مقدار بیشتر از مقدار شیوع دیابت (بیماری قند) است. اغلب مردم از این دوره بیماری رهایی پیدا می نمایند. روان پریشی ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد و مثل هرنوع بیماری دیگری می تواند درمان گردد. روان پریشی انواع مختلفی دارد مانند اسکیزوفرنیا، افسردگی روان پریشانه، اختلال خلق دوقطبی و اختلال هذیانی. اسکیزوفرنیا یا شیزوفرنیا از موارد شایع بیماری های روان پریشانه است که حدود 1.5 ـ 1 درصد افراد جامعه را در طول عمر مبتلا می سازد. روان پریشی، موجب تغییرات خلق و تفکر(بروز عقاید غیرمعمول)، قضاوت و ادراک می گردد. مجموعه این عوامل باعث می شوند گفتار، کردار و رفتار شخص آنچنان دچار آشفتگی گردد که براحتی نتوانیم احساسات شخص بیمار را درک کنیم.
تفکر گیج و مبهم (سردرگمی):
در این حالت افکار روزمره فرد مبتلا مبهم شده و ارتباط معمول و منطقی خود با یکدیگر را از دست می دهند. صحبت های شخص نامشخص، نامفهوم یا نامربوط می شوند. شخص ممکن است در تمرکز، دنبال کردن مکالمه و یادآوری مسائل مشکل داشته باشد و سرعت افکار ممکن است بسیار تند یا کند گردد.اعتقادات غلط (هذیان):
کسی که یک دوره روان پریشی را تجربه می نماید، ممکن است دچار عقاید و باورهای غلط و نابجایی گردد که هذیان نامیده می گردد. در این حالت شخص چنان به عقاید خود مطمئن است که بحث های منطقی نمی تواند تغییری در او ایجاد کند. به اسم مثال ممکن است شخصی با توقف یک اتومبیل در بیرون منزلش اظهار کند که پلیس او را تحت نظر دارد.توهم: توهم به مفهوم درک بدون وجود محرک خارجی واقعی است.در این حالت شخص روان پریش، چیزهایی را می بیند، می شنود، حس می نماید، می چشد یا بویی احساس می نماید که وجود خارجی ندارند. به اسم مثال چیزهایی می شنود که افراد دیگر حاضر در همان موقعیت زمانی و مکانی نمی شنوند یا چیزهایی می بیند که وجود خارجی ندارند. علائم در افراد مختلف با هم تفاوت هایی دارد که ممکن است طی زمان تغییر کند. یک دوره روان پریشی در سه مرحله اتفاق می افتد و طول این دوره ها از فردی به فرد دیگر فرق دارد.
مرحله یک (مقدماتی):
در این مرحله، علائم گنگ و مبهم هستند و به سختی می توان متوجه آنها شد. ممکن است تغییراتی در چگونگی بیان احساس، ادراک و افکار ایجاد گردد. مثلاً شخص کمی مشکوک و بدبین می گردد، دیر به خواب می رود، مرتب دلشوره دارد، انگیزه قبلی خود برای کارکردن را از دست می دهد، و زود عصبانی می گردد.مرحله دوم (حاد):
در این مرحله علائم روان پریشی به وضوح تجربه می شوند. این علائم شامل توهم، هذیان یا تفکر مبهم است.مرحله سوم (بهبود):
گروهی از حالات روان پریشانه قابل درمان هستند. الگوی برطرف علائم از فردی به فرد دیگر فرق داشته و برطرف علائم تدریجی است.البته گروهی از بیماران بعد از اولین دوره روان پریشی بهبود می یابند و هرگز دوره دیگری از روان پریشی را تجربه نمی نمایند.روان پریش نامی است که به مجموعه علائم مشخص، بدون در نظرگرفتن دلیل بیماری گفته می گردد. تجربه هر فردی از روان پریشی فرق دارد و دادن یک نام خاص یا زدن برچسب بیماری روان پریشانه روی فرد در مراحل اولیه درست نیست. تشخیص به معنای شناختن یک بیماری به وسیله تفسیر علائم و نشانه های موجود، مشخص عامل بروز بیماری و طول مدت علائم است. بعضی از انواع روان پریشی عبارتند از روان پریشی ناشی از مواد، روان پریشی به دلیل صدمات مغزی، روان پریشی واکنشی گذرا، اسکیزوفرنیا، اختلال شبیه اسکیزوفرنی (اسکیزوفرنی فرم)، اختلالات خلقی، اختلال اسکیزوفرنیا افکتیو، افسردگی روان پریشانه و اختلال روان پریشی پس از زایمان.
روان پریشی ناشی از مواد:
استفاده یا ترک موادی مانند الکل، حشیش، شیشه، قرص اکستازی و سایر مواد می توانند با ظهور علائم روان پریشی مرتبط باشند. گاهی این علائم پس از برطرف اثر یک ماده از بین می فرایند. در موارد دیگر، بیماری ممکن است طولانی گردد یا پس از ترک مواد تظاهر نماید.روان پریشی به دلیل صدمات مغزی:
در بعضی موارد روان پریشی ممکن است ناشی از صدمات واردشده به سر یا مربوط به بیماری های جسمی دیگری که عملکرد مغز را می سازند(نظیر انسفالیت یا التهاب مغز، ایدز یا سرطان) باشد. در این گونه موارد، غالبا علائم دیگری چون مسائل حافظه یا اختلال جهت یابی و بعلاوه علائم جسمی (مثلاً تب، درد یا جراحت) هم وجود دارد.روان پریشی واکنشی گذرا:
علائم روان پریشی ممکن است به طور ناگهانی و در پی یک استرس (فشار روانی) در زندگی فرد مثل مرگ یکی از اعضای خانواده یا تغییر محیط زندگی بروز نمایند. این علائم می توانند شدید باشند اما بیشتر مبتلایان بسرعت و تنها در عرض چند روز بهبود می یابند.اسکیزوفرنیا:
اسکیزوفرنیا نوعی روان پریشی است که تغییرات رفتاری و علائم آن حداقل 6 ماه طول می کشد. البته علائم و طول مدت بیماری از فردی به فرد دیگر فرق دارد.اختلال شبیه اسکیزوفرنی(اسکیزوفرنی فرم):
این بیماری بسیار شبیه اسکیزوفرنیاست به استثنای این که علائم آن کمتر از 6 ماه طول می کشد.اختلالات خلقی:
این گروه از اختلالات، اختلالات خلقی دوقطبی (مانیک ـ دپرسیو)، مانیا (شیدایی) ـ و افسردگی را شامل می شوند. در اختلال خلقی دوقطبی، شخص به طور متناوب دچار خلق بالا (شیدایی) یا کاهش خلق (افسردگی) می گردد. در صورت بروز نشانه های روان پریشی، این نشانه ها اغلب با خلق سازگار خواهند بود. به اسم مثال بیماران افسرده ممکن است صداهایی بشنوند (توهمات شنوایی) که آنها را بی کفایت، بی ارزش و گناهکار می خوانند. بیمار مانیک ممکن است بیش از حد هیجان زده یا خشنود باشد. فکر کند که فرد بسیار مهمی است و به بذله گویی یا شیرین کاری های افراطی مبادرت ورزد.اختلال اسکیزوفرنیا افکتیو:
این تشخیص زمانی مطرح می گردد که فرد هم علائم بیماری خلقی (نظیر افسردگی یا شیدایی) و هم علائم اسکیزوفرنیا را به صورت همزمان دارا باشد. به عبارت دیگر، علائم بیماری، شبیه هیچ یک از اختلالات خلقی یا اسکیزوفرنیا (به تنهایی) نیست.افسردگی روان پریشانه:
این اختلال به صورت افسردگی شدید همراه با علائم روان پریشی مشخص می گردد. به صورتی که هیچ دوره ای از شیدایی یا خلق بالا حین بیماری اتفاق نیفتاده باشد. این نکته تفاوت این بیماری با اختلال دوقطبی است.اختلال روان پریشی پس از زایمان:
دوره پس از زایمان، هنگام رخ دادن دگرگونی های فیزیکی، اجتماعی و هیجانی فراوانی است. تقریبا 85 درصد زنان بعضی اختلالات خلقی، همچون بی ثباتی های خلقی یا گریان بودن را تجربه می نمایند. در بعضی موارد، مشکل اندوه پس از زایمان تا مقدار اختلال افسردگی پس از زایمان پیش می رود. روان پریشی (سایکوز) پس از زایمان، به نسبت نادر بوده ولی می تواند به اسم بخشی از اختلال خلقی پس از زایمان یا یک رخداد جداگانه روی دهد. روان پریشی پس از زایمان همراه و همزمان با نشانه های خلقی (افسردگی یک یا دوقطبی) رخ می دهد. دلیل رخ دادن روان پریشی پس از زایمان، هنوز به درستی شناخته نشده است.به طور کلی فرایند درمانی بیماری روان پریشی بسختی پیش می رود، بخصوص اگر زمینه ژنتیکی داشته و در سنین پایین هم آغاز شده باشد و زمان زیادی بدون درمان گذشته باشد. درمان بسته به دلیل جنون فرق دارد. بستری شدن در بیمارستان اغلب برای اطمینان از ایمنی بیمار ضروری است. داروهای ضدروان پریشی یا داروهایی که توهمات شنوایی صداهای شنیده شده و هذیان ها را کاهش می دهند و تفکر و رفتار را پایدار می نمایند یاری نماینده هستند. گروه درمانی یا مشاوره روانی هم یاری نماینده است.
منبع:pezeshki.net
ارسال به وسیله کاربر محترم سایت :omid-a98
/ج
منبع: راسخون