اسکی در پیچ کسب سهمیه المپیک زمستانی، عقب گرد و پسرفت قطعی است! - وبلاگ ورزشی چلسی

به گزارش وبلاگ ورزشی چلسی، خبرنگاران - گروه ورزشی: وقتی مسابقات اسکی در فصل گذشته بنا به هر دلیلی یکی پس از دیگری لغو می شد و ملی پوشان اسکی بیشتر شبیه یک تفریح به آن نگاه می کردند کمتر کسی به اصلی ترین دغدغه این روزهای این رشته فکر می کرد. دغدغه کسب سهمیه المپیک!

در حالی که اسکی ایران حرکت هر چند آهسته اما صعودی در طی سالیان گذشته برای کسب سهمیه المپیک انجام داده بود حالا هیچ برنامه ای برای حضور اسکی بازان در بزرگترین آوردگاه این رشته وجود ندارد. گویا نوعی سکون و بی انگیزه بودن جامعه اسکی را فراگرفته و مسئولان هم در خواب زمستانی اند.

پس از سرانجام ریاست پرحاشیه ناصر طالبی در راس فدراسیون اسکی و لج و لجبازی بعضی مهره های قدیمی با وی که به لغو تمام مسابقات داخلی و تعطیلی این رشته در کشور انجامید حالا با روی کار آمدن سعادتمند به عنوان سرپرست فدراسیون که به نظر می رسد ارتباط خوبی هم با ساوه شمشکی رئیس چند و چندین ساله این فدراسیون دارد اوضاع کمی بهتر شده است اما کافی نیست.

گویا فدراسیون اسکی به دنبال این است که در زمانی کوتاه تنها مسابقه ای را برگزار نموده باشد. برگزاری سه رویداد که هر کدامشان بیش از دو روز به طول نکشید و زیر نظر یک کادر تکراری برگزار نماینده انجام شد البته اعتراضاتی نیز در پی داشت ولی همین که سرپرست اسکی توانست در این موقعیت بحرانی خانواده اسکی را دوباره دور هم جمع کند اتفاق خوبی بود.

اسکی ایران برای حضور در المپیک زمستانی 2018 فرصت بسیار کوتاهی دارد، کمتر از دو سال. اسکی بازان ایرانی باید حداقل در 5 رقابت بین المللی دارای امتیاز دنیای (پوئن فیز) حضور داشته باشند و امتیاز آنها به حد نصاب برسد. برای این اتفاق، برگزاری رقابتهای داخلی فایده ای ندارد چرا که اسکی بازان به کسب امتیاز دنیای در حضور ورزشکارانی با سطح بالاتر نسبت به خودشان احتیاج دارند. این موضوع یا با دعوت از اسکی بازان خارجی به کشور و استفاده از امتیازهای آنها و یا با حضور در تورنمنتهای خارجی بین المللی میسر خواهد که البته گزینه اول به صرفه تر است.

اسکی ایران در حال حاضر شرایط خوبی برای کسب سهمیه المپیک ندارد. در المپیک سوچی 2014 ایران با 5 نماینده (بیشترین سهمیه در طول تاریخ) به روسیه رفت. اما حالا شاید بعضی تنها به کسب دو سهمیه در اسکی اشاره می نمایند.

بد نیست مروری بر روند کسب سهمیه در طول ادورا مختلف این رشته زمستانی در ایران داشته باشیم:

اسکی ایران برای نخستین بار در سال 1956 در المپیک ایتالیا با سه نماینده حضور پیدا کرد. رضا بازرگان، محمود بگلو و بنیک امیریان سه اسکی باز ایرانی بودند که رقابتهای المپیک زمستانی را تجربه می کردند. با وجود اینکه تیم ایران برای نخستین بار در چنین سطحی از مسابقات شرکت می کرد ، بعد از ژاپن قویترین تیم آسیا بود.

المپیک 1964 اتریش دومین دوره ای بود که با حضور اسکی بازان ایرانی پیگیری شد. کریم آقاخان، لطف الله کیاشمشکی، فیض الله بندعلی و آوانس مگردونیان چهار نماینده ایران در راین رقابتها بودند. تیم ایران با شرکت در هر 3 رشته اسکی آلپاین به مقام پانزدهم تیمی ، در میان 35 کشور شرکت نماینده ، رسید.

سومین دوره حضور ایران در المپیک زمستانی به سال 1968 فرانسه بازمی شود. ایران با آوانس مگردون ، فیض اله بندعلی ، لطف اله کیاشمشکی و علی ساوجی در این بازیها شرکت کرد. تیم ایران در مجموع سه رشته این رقابتها ،تیمهای بلغارستان ، رومانی ، ترکیه و یونان را پشت سر گذاشت.

ایرانی ها برای چهارمین بار در سال 1972 به المپیک زمستانی رفت. تیم ملی ایران مرکب از آوانس مگردون (مربی) ، لطف ا... کیاشمشکی ، فیض اله بندعلی ، علی ساوجی و قربانعلی کلهر بودند که برای شرکت در این رویداد بین المللی راهی ساپورو ژاپن شده بودند.

پنجمین حضور ایران به سال 1976 میلادی و المپیک اتریش بازمی شود. تیم بسیار جوان ایران به سرپرستی آوانس مگردون و به مربیگری فیلیپ ماتیس (مربی فرانسوی) متشکل از قربانعلی کلهر 22 ساله ، محمد کلهر 20 ساله ، محمدهادی کیاشمشکی 20 ساله ، اکبر کلیکی 19 ساله ، محمدرضا خرمی 18 ساله در این بازیها شرکت کرد.

اما اسکی ایران در سال 1998،پس از انقلاب اسلامی برای نخستین بار با یک ورزشکار در بازیهای المپیک زمستانی شرکت کرد و او کسی نبود جز حسن شمشکی اسکی باز رشته آلپاین که در مسابقات مارپیچ کوچک با حریفان زبده دنیا از 74 کشور دنیا به رقابت پرداخت و پس از آن بود که اسکی ایران مسیری صعودی در المپیک را شروع کرد. رقابتی که هر دوره سطح کمی و کیفی نسبت به دوره قبل بهتر می شد. هرچند هیچوقت اسکی ایران به نتایج دلخواهش در المپیک نرسید ولی کوشش اسکی بازان ایرانی در طی این سالها باعث شد تا اسکی ایران درجا نزند.

در سال 2002 (المپیک زمستانی آمریکا) تعداد اسکی بازان ایرانی به دو نماینده افزایش پیدا کرد. باقر کلهر در مارپیچ کوچک و مصطفی میرهاشمی در صحرانوردی دو اسکی باز ایرانی بودند که المپیک را تجربه می کردند. سال 2006 و المپیک زمستانی ایتالیا باز هم با دو نمیانده برای کشورمان همراه بود با این تاوت که نماینده آلپاین ایران جواز حضور در دو بخش این رشته را پیدا نموده بود، هم مارپیچ بزرگ و هم مارپیچ کوچک. علیداد ساوه شمشکی و مجتبی میرهاشمی دو نماینده ایران در این رقابتها بودند.

اسکی ایران برای المپیک 2010 کانادا جهشی فوق العاده داشت. این بار سه نماینده آلپاین و یک نماینده در صحرانوردی. بزرگترین نقطه قوت اسکی ایران در المپیک تاریخی کانادا حضور اولین بانوی ایرانی رد رقابتهای المپیک زمستانی بود. مرجان کلهر با حضور خود در المپیک 2010 راه را برای حضور بانوان ایرانی در ادامه نیز هموارتر کرد. پوریا ساوه شمشکی، حسین ساوه شمشکی دیگر نمایندگان آلپاین بودند که به همراه سید ستار صید در رشته صحرانوردی ترکیب تیم 4 نفره ایران را تشکیل می دادند.

آخرین دوره رقابتهای المپیک که اسکی بازان ایرانی پیروز به حضور در آن شدند نیز رقابتهای المپیک زمستانی 2014 سوچی روسیه بود. این بار همان 4 سهمیه قبلی برای اسکی ایران بود به اضافه حضور تاریخی یک نماینده بانوی دیگر این بار در رشته صحرانوردی.

حسین ساوه شمشمکی- محمد کیادربندسری و فروغ عباسی در آلپاین و سید ستار صید و فرزانه رضا سلطانی در رشته صحرانوردی نمایندگان اسکی ایران در این مسابقات بودند.

اعزام به رقابتهای بین المللی بزرگترین برنامه اسکی ایران

اگزچه فصل اسکی در کشور ما آخرین روزهای خود را سپری می نماید اما در بعضی کشورهای دنیا همچنان تورنمنتهای خارجی در حال برگزاری است. اسکی ایران در این روزها باید در کنار اردوهای آماده سازی خارجی که اعلب فدراسیون دنیای اسکی(فیز) نیز در هزینه برگزاری آن مشارکت دارد به اعزام برون مرزی هم فکر کند.

حضور اسکی بازان ایرانی در رقاتبهای خارجی می تواند بزرگترین شانس اسکی ایران برای جمع آوری امتیازات لازم باشد .البته همچنان در اسکی صحبت از بدهی های میلیونی است.بدهی هایی که با لغو تمامی رقابتها و عدم برگزاری مسابقات داخلی توجیهی ندارد.این در حالی است که ملی پوشان این رشته پرهزینه، حقوقی هم دریافت نمی نمایند.

شاید یکی دیگر از اولویتهای سعادتمند سرپرست فدراسیون اسکی انتخاب سرمربیان تیم های ملی و روسای کمیته های مختلف باشد.اتفاقی که با وجود گذشت چندماه از استعفای ناصر طالبی هنوز رخ نداده است.

به هر حال آنچه بیش از هر چیز دیگر باید مدنظر قرار گیرد کوشش برای استفاده از تمام پتانسیل کشور و حضور حداکثری و البته با کیفیت در رقابتهای المپیک زمستانی 2018 باشد.