دست های کوچک، قلب های بزرگ

به گزارش وبلاگ ورزشی چلسی، مهناز بنی تمیم - حمیدیه - خبرنگار: پارچه سیاه و سبز که در شهر فراوان شود، شور و هیجان نیز سرعت می گیرد. کودک، پیر و جوان همه به تکاپو می افتند.

دست های کوچک، قلب های بزرگ

باز هم خبری در راه است. دست در دست هم و در کنار هم صف ها بسته می شود. هر کس وظیفه ای را به گردن می گیرد. آب تصفیه، چای، استکان، قند، سیم، تیر چوبی... باز حماسه ای در راه است؛ حماسه ای که جوانان خالق اصلی آن هستند و در این میان بچه ها نیز نقش مهمی را بر عهده می گیرند.

  • محرم در سرزمین سیلاب

هنوز آثار سیلاب از در و دیوار شهر و روستاهای حمیدیه پاک نشده است. هنوز ترک دیوار خانه زهرا ترمیم نشده است و هنوز هستند بچه های که برای لمس دوباره خانه هایشان لحظه شماری می کنند. اینجا حمیدیه است؛ سرزمینی که بعد از حماسه سیلاب اخیر، حالا موکب های کوچک و ساده بچه ها و نوجوانانش حرف اول را می زند.

رئیس شورای روستای گمبوعه بزرگ از وجود 2 موکب ثبت شده و بیش از 10 موکب خودجوش در این روستا خبر می دهد؛ موکب هایی که متولی آنها بچه ها و نوجوانان روستا هستند و با هزینه همین بچه ها نیز اداره می شوند. عزیز عبودی می گوید: دهکمک و شورا در برق کشی و تامین کمک های مردمی به این موکب های خودجوش کمک می کنند و با سرکشی و شرکت در مراسم این بچه ها و نوجوانان انگیزه خدمت به زائران و زنده نگه داشتن حماسه حسینی را در آنها پایدار می کند.

  • غروب که می شود

محمد 10 سال دارد. پول توجیبی او در دهه محرم صرف کمک به موکب روستایش می شود. همین که پرتو زرد و نارنجی خورشید بر چهره روستا می افتد، بچه ها به سوی موکب رهسپار می شوند. آتش به راه می افتد و بساط چای و قهوه چیده می شود. صدای اذان که بلند شود، بچه ها به نوبت برای نماز به سوی مسجد می روند. نماز که تمام شود، عزاداران به سمت موکب بچه ها راهی می شوند. ماجورین کلمه ای است که بچه ها در طول شب بارها از عزاداران می شنوند. بوی زغال در فضا می پیچد. وقتی ردیف استکان های کمرباریک در سینی جای می گیرد، یعنی چای تازه دم زغالی آماده است. بچه ها هر کدام به کاری مشغول می شوند: یکی چای می ریزد و دیگری آب و شربت تعارف می کند. عباس صدای بلندگو را بلند می کند و قطرات اشک را از گوشه چشمش پاک می کند.

  • جهت خسرج؛ تکرار حماسه حسینی

جاده خسرج هنوز بالا و پایین دارد و خودروها به سختی آن را طی می کنند اما مسئول ستاد عتبات عالیات شهرستان حمیدیه از برپا شدن 12 هیات در این جهت در محرم امسال خبر می دهد. محمد مظلوم زاده می گوید: کلمه موکب برای محل هایی به کار می رود که ظرف 15 روز قبل تا بعد از اربعین پذیرای زائران عتبات عالیات از سراسر کشور است. موکب ها مجوز و بیمه دارند و تحت نظارت کمیته بازرسی هستند. مبالغی نیز به حساب آنها واریز می شود که مدیر و مدیر مالی موکب حق برداشت آن را دارند. وی ادامه می دهد: به ایستگاه های صلواتی که به صورت خودجوش در شهرها و روستاها برپا می شوند، هیات گفته می شود که با کمک های مردمی اداره می شوند و متولی اغلب آنها جوانان و به خصوص نوجوانان و بچه ها هستند.

  • هیات های کوچک عاشق

کرار فلاکس چای را از دستان مادرش می گیرد و یک میز کوچک چوبی را آماده می کند. او می خواهد امسال یک موکب کوچک برپا کند و با چای تازه دم خستگی را از تن عزاداران بیرون کند. اَسرا فقط 3 سال دارد. او که انگار به پویش نه به پلاستیک، نه به ظروف یکبارمصرف پیوسته است، با لیوان های شیشه ای به عزاداران روستایش شربت خنک تعارف می کند. امثال هیات های کوچکِ اسرا و کرار بسیارند؛ هیات هایی که یک نفر از صدها زائر پذیرایی می کند و صاحب آن دست های کوچکی هستند که عشق حسین(ع) در آنها موج می زند.

منبع: همشهری آنلاین

به "دست های کوچک، قلب های بزرگ" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "دست های کوچک، قلب های بزرگ"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید