شرکت مالکی، راه حل افزایش بهره وری در صنعت حمل ونقل است - وبلاگ ورزشی چلسی

به گزارش وبلاگ ورزشی چلسی، نایب رئیس کمیسیون حمل ونقل و لجستیک اتاق ایران به مناسبت روز بهره وری، پایین بودن سطح بهره وری در سیستم حمل ونقل جاده ای را متناسب با بالا بودن تعداد ناوگان و پایین بودن پیمایش ناوگان در مقایسه با استانداردهای جهانی، مورد انتقاد قرار داد.

سید علی حسینی، نایب رئیس کمیسیون حمل ونقل و لجستیک اتاق ایران تعداد ناوگان حمل جاده ای در ایران را دو برابر نسبت استانداردهای بین المللی دانست و درعین حال پیمایش ناوگان جاده ای کشور را 25 درصد استانداردها بیان کرد.

او در گفت وگو با پایگاه خبری اتاق ایران ادامه داد: در ایران حدود 150 هزار ناوگان فعال داریم که به طور مستقیم در یک سال 60 هزار کیلومتر بار حمل می نمایند؛ در حالی که طبق استانداردها این رقم در اروپا 160 هزار کیلومتر در کشورهای آسیایی بین 140 تا 170 هزار کیلومتر و در آمریکا تا 200 هزار کیلومتر می رسد. در عمل ناوگان موجود، علی رغم دو برابری، یک سوم نرم جهانی بار حمل می نماید.

حسینی یکی از علل پایین بودن حجم انتقال بار را پیمایش یک سر خالی ناوگان برشمرد و توضیح داد: چون مراکز عمده بار ایران، بنادری هستند که در جنوب کشور قرار دارند؛ اما مراکز عمده مصرف در شمال و غرب کشور مستقر هستند، بنابراین کامیون ها بخش عمده ای از راستا را خالی طی می نمایند.

او ادامه داد: در ایران سیستم شرکتی و مدونی در حوزه حمل ونقل وجود ندارد و به صورت خود مالکی اداره می گردد. راننده، مالک و تصمیم گیرنده است؛ در چنین شرایطی بدون شک بهره وری کاهش پیدا می نماید. راننده ها سعی دارند در کمترین مسافت هزینه ناوگان را برگردانند و همچنین درآمد و سود هم کسب نمایند.

نایب رئیس کمیسیون حمل ونقل و لجستیک اتاق ایران ورود به نوسازی را با توجه به نبود بهره وری مشکل ساز برشمرد و تاکید نمود: در حال حاضر ناوگان فرسوده ای داریم که در بلندمدت از ثروت ملی استفاده می نمایند. مصرف سوخت ناوگان در ایران 30 تا 35 درصد برآورد می گردد در حالی که در ناوگان بین المللی این رقم بین 18 تا 25 درصد است و طبق مطالعه ای که وزارت نفت انجام داده اگر بتوانیم در طول 5 سال مصرف سوخت را به 25 درصد برسانیم در هر کامیون 43 هزار دلار صرفه جویی در زمینه سوخت خواهیم داشت. متاسفانه به دلیل مسائل حقوقی و قانونی در ایران، سیستم شرکت مالکی مانند جهان به وجود نمی آید.

این فعال مالی اعلام نمود: در ایران چون مدل حمل ونقل نداریم و راننده طبق مدل مالی و هزینه فایده بارگیری می نماید در بعضی فصل ها و مراکز بارگیری دچار کمبود ناوگان می شویم. در حالی که دو برابر استانداردها، کامیون داریم گاهی در بعضی حوزه ها مانند معدن، کشاورزی و بارگیری کالاهای اساسی از بنادر چون کرایه ها پایین است و زمان تخلیه و بارگیری معین و دقیق نیست، رانندگان ترجیح می دهند، وارد این بخش نشوند، در صورتی که اگر سیستم شرکتی حاکم باشد، به یاری برنامه ریزی می توان این مسئله را رفع کرد.

بر اساس اظهارات حسینی اخلال در فرایند حمل ونقل موجب می گردد کالاهای فراوریی روی زمین بماند و بازار مصرف نیز دچار کمبود و گرانی گردد. حمل ونقل به شدت در فراوری، قیمت گذاری و فراوری صنعتی اثر دارد، متاسفانه در معدن نیز همین مسئله حکم فرماست. در فولاد و سایر مواد معدنی نیز وقتی در زمان لازم، مواد اولیه به کارخانه حمل نمی گردد، محصول دچار گرانی می گردد. اگر سیستم بهره وری در حمل ونقل داخلی پیاده گردد، می توانیم ادعا کنیم درصدی از هزینه حمل را کاهش دهیم و زمان حمل را مدیریت کنیم، متاسفانه در حال حاضر هیچ مدیریتی روی زمان بارگیری وجود ندارد.

او بی توجهی نسبت به مدیریت زمان حمل و بارگیری وبهره وری ناوگان را مورد انتقاد قرار داد و گفت: حتی به یاری نوسازی تنها پیروز به حل بخش کوچکی از مسائل امروز در حوزه حمل ونقل خواهیم شد. تنها راه حل این است که شرکت های حمل ونقل را در این فرایند فعال و سیستم لجستیک کشور را منسجم کنیم.

به گفته این فعال مالی امروز هزینه بیمه ومالیات برای خود مالکی بسیار کم تر از شیوه شرکت مالکی است. بنابراین رغبتی به ایجاد شرکت های حمل ونقل وجود ندارد. تازمانی که تهسیلات مربوط به خودمالکی برای شرکت مالکی هم در نظر گرفته نگردد، سطح بهره وری نظام لجستیک کشور تغییری نمی نماید. دولت باید به وسیله اصلاح قانون و مسائل حقوقی و با ایجاد رغبت برای تاسیس شرکت های حمل ونقل اجازه دهد ارزش افزوده به وسیله این شرکت ها شکل بگرید.

نایب رئیس کمیسیون حمل ونقل و لجستیک اتاق ایران مدل حمل ونقل موجود را بسیار ابتدایی توصیف کرد و گفت: در حال حضر تنها برنامه ریزی بر اساس پایانه های اعلام بار معین شده و رانندگان با مراجعه از این اطلاعات آگاه شده و فرایند حمل بار اتفاق می افتد.

به اعتقاد او اگر شرکت های عظیم فراوریی با شرکت های حمل ونقل وارد قرارداد شوند، نظام لجستیک پا می گیرد و بخشی از بهره وری ارتقا می یابد. این موضوع هم پیچیده نیست با اصلاح قوانین بیمه ای و مالیاتی می توانیم این مسائل را تا حدی بهبود ببخشیم.